tekst door: Esther de Swart-Peeters
Op donderdag 2 juni was het feest in verpleeghuis Het Gasthuis. De fotograaf van de gemeente legde de 107de verjaardag van Rie Platteel vast. Er was op haar verzoek geen taart, want daar geeft ze niet zo veel om. Koffie vindt ze al heerlijk genoeg. Dochter Maria en zoon Alexander vertellen over het leven van hun moeder.
Rotterdamse
Maria Pieternella Platteel-Klingeman ziet het levenslicht op 2 juni 1915 ergens tussen Rotterdam en Duitsland. Ze is een schipperskind. Haar ouders vervoeren passagiers en vee over de Rijn. Op haar paspoort staat dat ze in Rotterdam geboren is.
Naailes bij de nonnen
Zoals dat gewoonte is met schipperskinderen gaat ook Rie op jonge leeftijd naar een internaat. Dat is voor Rie bij de nonnen in Dordrecht. Volgens zoon Alexander had ze het daar goed. “Ze heeft er nooit een minwoord over gesproken.” Rie leert er voor coupeuse. Iets wat ze tot op de dag van vandaag het liefste doet: achter de naaimachine kruipen.
Weer aan wal wonen
Als Rie een jaar of 12 is, gaat ze met haar ouders in Rotterdam-Zuid wonen. De plek die door de Duitsers wordt gebombardeerd. Ook haar ouderlijk huis is doelwit. Ze moeten vluchten en worden ironisch genoeg door een Duitse schipper met een bootje naar het vasteland van Rotterdam gebracht.
Oorlog
Voor de oorlog leert Rie haar toekomstige echtgenoot Alexander Platteel kennen. Ze trouwen in Nederland en gaan in Indonesië wonen. Alexander sr. is machinist bij de Nederlandse rederij KPM, de Koninklijke Pakketvaart-Maatschappij. Het stel krijgt hun eerste dochter: Maria. Als de oorlog uitbreekt moet Alexander sr. in dienst bij de onderzeedienst van de marine. In de oorlog wordt er een tweede dochter geboren: Joke. Rie blijft in Indonesië achter en belandt in een jappenkamp. Een rottijd zegt Alexander daarover. “Ze heeft het er met mijn zussen slecht gehad.”
De 107-jarige mevrouw Platteel-Klingeman met de felicitaties namens gemeente Gorinchem
Aruba
Na de oorlog volgt Rie haar man naar Aruba waar hij werk vindt als werktuigbouwkundige bij een drinkwaterleidingbedrijf. Er worden twee zoons geboren: Alexander en Ad. Na ongeveer 15 jaar keert het gezin terug naar Nederland. Gewend aan het tropische klimaat van het eiland valt het oog op Gorinchem. Alexander legt uit: “Volgens weerrapporten zou de omgeving van Gorinchem droog zijn. En de huizenprijzen niet zo hoog als in Rotterdam.” Voordat hun huis in Stalkaarsen opgeleverd is, wonen ze eerst nog in Waddinxveen.
Oud worden, fijn leven
Rie geniet van het leven met haar man. Ze trekken er graag op uit. Zo is Rotterdam een favoriet uitstapje. Ze zijn ook vaak op de Biesbosch te vinden; met hun eigen motorboot maken ze gezellige tochten. Als Alexander sr. in 1990 overlijdt, houden de vaartochten op. Rie is nu graag thuis. Ze wordt blij van bezoek. En als het kan, zet ze de naaimachine aan. “Pas naaide ze nog een hoeslaken voor me”, zegt zoon Alexander. Dochter Maria vult aan: “Bloemschikken en met planten bezig zijn, is ook een passie van haar.” “Verder heeft onze moeder overal belangstelling voor: van de bonusproducten van AH tot al het nieuws in het AD”, aldus de zoon.